Μια φορά και έναν καιρό πριν μόλις λίγα χρόνια, ήμασταν τέσσερεις στην οικογένεια μας.
Εγώ, ο μπαμπάς και τα δύο αδέλφια σου Άγγελε μας!
Η μαμά και ο μπαμπάς ήταν σε μεγάλο δίλημμα. Έπρεπε να κάναμε και ένα τρίτο παιδάκι για να συμπληρωθεί η οικογένεια μας.
Αλλά δεν το παίρναμε απόφαση μιας και η μαμά αγόρι μου δούλευε.
Έτσι μια μέρα που πήγαμε στον Παππούλη-πνευματικό μας με τον μπαμπά μας παρότρυνε αυτός να κάνουμε το μεγάλο αυτό βήμα.
Ήταν σαν ένα χέρι από ψηλά να μας έσπρωξε απαλά και έτσι και έγινε! Στον τρίτο μήνα που πήγα στον γιατρό μωρό μου σε είδα από τον υπέρηχο να βάζεις το χεράκι σου στο στοματάκι σου!
Συγκινήθηκα τόσο πολύ, η καρδιά μου σκίρτησε από ευτυχία!
Ένα πλασματάκι τόσο μικρό ακόμα αλλά με τόσα πολλά συναισθήματα να μου γεμίζει την ψυχή μου με αγάπη!
Ο γιατρός με την σωστή καθοδήγησή του και παρόλο που βγήκαν οι εξετάσεις όλες καλές μου πρότεινε να κάνω αμνιοπαρακέντηση λόγω ηλικίας 36 σχεδόν έφτανα.
Εγώ και ο μπαμπάς δεν δεχτήκαμε να το κάνουμε και είπαμε πως ότι μας έστειλε ο καλός Θεούλης θα το δεχτούμε με αγάπη.
Η μαμά μωρό μου δεν θα άντεχε να κάνει κάτι κακό στο Αγγελούδι της.........Δεν θα δεχόταν με τίποτα η συνείδηση της......Θα πέθαινε από τις τύψεις πριν το κάνει.
Η εγκυμοσύνη δεν ήταν και τόσο εύκολη γιατί βλέπεις δεν ήμουν και εικοσιπεντάρα! Είχα μουδιάσματα στα χέρια τα πόδια μου επίσης μούδιαζαν.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά το βράδυ γιατί δεν βολευόμουνα όπως και να γυρνούσα στο κρεβάτι.......Πάντως εσύ ήσουν πολύ ήσυχος μπορώ να πω τόσο που ανησυχούσα κάποιες φορές και περίμενα να κουνηθείς λίγο για να καταλάβω ότι όλα πάνε καλά και είσαι εσύ καλά για να είναι και η μαμά καλά!
Πολλές φορές αυτό το επιβεβαίωνε και ο συχνός σου λόξυγκας!!
Και επιτέλους συμπλήρωσαν οι μέρες μου αλλά εσύ παραήσουν ήσυχος.
Πήγα στο νοσοκομείο την ημέρα εκείνη και μετά από προσεκτική εξέταση των γιατρών, και αφού είχα λίγα πονάκια (γλυκά ακόμα) με αφήσανε να γυρίσω στο σπίτι, παρόλο που είχα λίγο υγρό μέσα μου εκεί που ήσουν εσύ μωρό μου......
Την επομένη ημέρα ξαναπήγαμε με τον μπαμπά στο νοσοκομείο, είχανε πολύ δουλειά έκτακτους τοκετούς, περάσαμε κάποιες στιγμές εκεί περιμένοντας με αγωνία.
Η μέρα ήταν 6 Αυγούστου του Σωτήρος, μεγάλη μέρα αλλά και σημαδιακή για μας......
Ο μπαμπάς, λόγω της δουλειάς του είχε μπει στο μάτι του κάτι και τον ενοχλούσε, έπρεπε να πάει σε οφθαλμίατρο γιατί πονούσε πολύ.
Έτσι ήρθε η γιαγιά κοντά μου, η μαμά μου.
Όταν ήρθαν οι γιατροί και με εξέτασαν είδαν ότι δεν είχε καθόλου υγρό μέσα και δεν κατάλαβα ποτέ έσπασαν τα νερά μου, αποφάσισαν ότι έπρεπε να γίνει καισαρική γιατί δεν θα άντεχες ήσουν στρεσαρισμένο....Άρον - άρον έγιναν οι εξετάσεις και περίμενα να έρθει γρήγορα η στιγμή που θα ελευθερωθώ και θα σε πάρω στην αγκαλιά μου Άγγελε μου.
Πριν με πάρουν μέσα στο χειρουργείο εξέτασε η μαία τους χτύπους της καρδούλας σου και τρόμαξε γιατί είχαν αρχίσει οι αλλοιώσεις ,δεν ακουγόταν καλά......
Πριν προλάβω να ξαναδώ τον μπαμπά σου μωρό μου για ακόμα μια φορά πριν μπω στο χειρουργείο για να πάρω δύναμη, όλα έγιναν πολύ γρήγορα γιατί ήταν θέμα λεπτών ίσως και δευτερολέπτων αν θα σε προλαβαίνανε........Το λέω και ανατριχιάζω μόνο στην σκέψη.
Ο γιατρός φώναξε τον μπαμπά σου μωρό μου και του είπε πως επιτέλους όλα πήγαν καλά! Ήρθε και ο παιδίατρος, μετά από προσεκτική εξέταση είπε στον μπαμπά σου πως μάλλον πρέπει να έχεις σύνδρομο Down.
Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια του, τρελάθηκε, μούδιασε ολόκληρος. Το ίδιο και η γιαγιά ,η θεία, τα αδελφάκια σου, όλοι οι συγγενείς. Δεν ήξεραν πως να φερθούν.
Εσύ μωρό μου ήσουν μελανιασμένο στα χεράκια σου και στα ποδαράκια σου.
Άλλα και η καρδούλα σου ήταν μουδιασμένη γιατί δεν ήξερες αν σε δεχόμασταν με αγάπη ,αν αντέχαμε την Αγάπη σου?
Όταν ξύπνησα επιτέλους γύρισα και σε είδα πουλάκι μου κοιμόσουν μαραζωμένο μέσα στο κρεβατάκι σου.
Όλοι περίμεναν να συνέλθω, ο μπαμπάς αμέσως μου είπε πως μάλλον το μωρό έχει σύνδρομο Down.
Δεν με ενδιαφέρει τι έχει, είναι το αίμα μου, είναι η ψυχή μου, πεθαίνω σε ένα λεπτό για εσένα όπως κάθε μανούλα για το παιδί της!
Οι μέρες μέσα στο νοσοκομείο δεν περνούσαν, από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα μου και δίπλα σου οι άγγελοι μας η αδελφή μου η μεγάλη και η ξαδερφούλα σου που είναι πάντα κοντά μας!
Έπρεπε να μας χωρίσουν μωρό μου γιατί είχες ίκτερο.......
Η καρδιά μου ράγισε δεν ήθελα να σε πάρουν από κοντά μου.....αλλά έπρεπε.
O μπαμπάς δεν μπορούσε να το δεχτεί ότι έχεις σύνδρομο Down, το σοκ ήταν μεγάλο για αυτόν, ερχόταν πρωί απόγευμα και μόνο που τον έβλεπα σε τι κατάσταση ήταν έκλαιγα σε τέτοιο σημείο που κόπηκε το γάλα μου, μόνο λίγη μαγιά πρόλαβες να πάρεις αγγελούδι μου.
Ένας ακόμα προστάτης σου είναι ο μεγάλος αδελφός σου, που από την πρώτη στιγμή αν και ήταν μόλις 11 1/2 χρονών έπαιρνε το ποδήλατο του και ερχόταν κάθε μέρα μια-δύο ώρες κοντά μας δίπλα σου!
Τόση αγάπη για σένα!
Ο μεσαίος αδελφός σου ήταν μικρός ακόμα για να είναι και αυτός δίπλα μας στο νοσοκομείο, είχε όμως τον τρόπο του και αυτός!
Ήρθαν και όλες οι φίλες και φίλοι μας να μας συγχαρούν για τα γεννητούρια, όλοι χαρούμενοι αλλά δεν μπορούσαν να κρύψουν την αμηχανία τους μπροστά στο γεγονός.
Επιτέλους ήρθε η μέρα που βγήκαμε από το νοσοκομείο, μου φάνηκε ότι ήταν αιώνας.
Ο μπαμπάς μωρό μου επιτέλους σε πήρε αγκαλιά και σε έβγαλε στο μπαλκόνι.
Τον κοίταξες στα μάτια βαθιά και ήταν σαν να του έλεγες "Γιατί δεν μ' αγαπάς;"
Μέσα στην ψυχή του όλα ξύπνησαν με μιας!
Σε Λατρεύει και σε έχει μέσα στην καρδιά του! Όλοι σε αγαπάμε μωρό μου και σε έχουμε μέσα στην ψυχή μας όλοι μας δέχτηκαν στην οικογένεια με αγάπη.
Πάντα η ματιά σου είναι βαθιά βλέπεις πιο μέσα από τα μάτια μέσα στην ψυχή μου και δεν μπορώ να κρύψω τίποτα από εσένα.
Σε αγαπάω από την πρώτη στιγμή σου που βγήκες στον κόσμο τρομαγμένο ντροπαλό και γεμάτο αγωνία.
Δεν λέω πως η ζωή μαζί μας είναι γεμάτη με ροδοπέταλα πως είναι όλα εύκολα.
Πως δεν αγωνιούσαμε πότε θα κάτσεις σε καρεκλάκι, πότε θα σταθείς όρθιος, πότε θα περπατήσεις.
Τώρα πλέον είσαι 4 1/2 και ακόμα δεν άκουσα εγώ, η μαμά σου αυτήν την τόσο ιερή λέξη .Κάνουμε λογοθεραπεία και εργοθεραπεία για να σε βοηθήσουμε να μιλήσεις, να γίνεις αυτόνομος.
Σταμάτησα από την δουλειά μου για να είμαι δίπλα σου!
Έχω μάθει πολλά από εσένα όπως το να έχω υπομονή πως κάθε μικρό κατόρθωμα δικό σου είναι και ένα μεγάλο βήμα για εμάς!
Πως δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε για πράγματα ασήμαντα. Η ζωή είναι μικρή ας χαιρόμαστε κάθε στιγμή σε κάθε ευκαιρία!
Μας γεμίζεις με αγάπη με χαμόγελο με ευτυχία η αγκαλιά σου είναι βάλσαμο.
Επειδή έχεις σύνδρομο Down δεν σημαίνει ότι δεν έχεις αισθήματα ότι δεν έχεις δικαίωμα στην ζωή στην αγάπη σε κάθε όμορφη και δύσκολη στιγμή.
Ο κάθε άνθρωπος είναι ίσος με το άλλον αλλά και διαφορετικός!
Και εσύ έχεις τον χαρακτήρα σου πηγαίνεις σε προνήπιο με τμήμα ένταξης όλα τα παιδιά είναι μια αγκαλιά για σένα σε αγαπάνε και εσύ τους αγαπάς αλλά είσαι ντροπαλός με τους μικρούς φίλους σου.
Αντιθέτως όμως πλησιάζεις τους μεγάλους, ξέρεις όμως που πας σε ποιόν άνθρωπο λες και τους καταλαβαίνεις, πας μόνο σε αυτούς που αντέχουν την αγάπη σου.
Κάθε μέρα είναι και μια καινούργια πρόκληση για εμάς μαζί σου Άγγελε μας, θα είμαστε πάντα μαζί σου, θα σου μάθουμε να είσαι ανεξάρτητος είσαι μοναδικός είσαι σπουδαίος γιατί είσαι ήρωας είσαι ένα παιδί χωρίς κακία μέσα του άδολο αθώο αγαθό και αυτά τα χαρίσματα τα έχουν μόνο τα παιδιά γιατί έχουν καθαρή την ψυχή τους από κάθε κακό!
Σε Αγαπώ πολύ Άγγελε μου και σε ευχαριστώ που διάλεξες εμάς για γονείς σου.
Είσαι ένας Άγγελος στην ζωή μας!!!!!!!!