Παρακολουθήστε την εντυπωσιακή Τελετή Έναρξης των Ευρωπαϊκών Αγώνων του Μπακού το 2015.
H τελετή –που είχε τον τίτλο Origins- ξεκίνησε με τον περίφημο τραγουδιστή mugham του Αζερμπαϊτζάν, τον Alim Gasimov. Για να εισβάλουν μετά, διονυσιακά, θριαμβικά τα 50 τύμπανα που με τον ρυθμό τους οδήγησαν στην αντίστροφή μέτρηση από το 24 στο μηδέν. 24, όσα τα χρόνια ανεξαρτησίας του Aζερμπαϊτζάν, 24 όσες οι ώρες της μέρας.
Η κυκλική σκηνή – ο κύκλος ήταν το κυρίαρχο μοτίβο της τελετής- γέμισε με χορευτές, ντυμένους με εκπληκτικά φορέματα γλυπτά, που άλλαζαν χρώματα και συνέθεταν νέες επιφάνειες, νέα σχέδια, πάνω στην σκηνή που μεταμορφώθηκε σε χαλί. Κάθε κοστούμι ήταν κατασκευασμένο ειδικά για συγκεκριμένο χορευτή. Αν κοιτούσες προσεκτικά έβλεπες πως με μια κίνηση των χεριών έβγαζαν νέες επιφάνειες χρωμάτων, αλλάζοντας τη σύνθεση και το τελικό αποτέλεσμα κάθε φορά. Ένα μαγικό χαλί, αριστουργηματικά δομημένο, με μαθηματική και αρχιτεκτονική ακρίβεια. Μια σπαζοκεφαλιά που δημιούργησε ένα οπτικό θαύμα.
Σύμφωνα με την παράδοση της χώρας, όταν έρχονταν ξένοι τους έστρωναν χαλιά για το καλωσόρισμα. Καθώς -με πυρετικό ρυθμό- σχέδια από την σημαντική παράδοση του Aζερμπαϊτζάν εμφανίζονταν μπροστά στα μάτια μας μέσα από τις κινήσεις των χορευτών, το Μπακού καλωσόριζε ουσιαστικά τους αθλητές των 1ων Ευρωπαϊκών Αγώνων. Σημειώνουμε πως τα χαλιά του Aζερμπαϊτζάν έχουν μοναδική παράδοση και ομορφιά και εκτίθενται στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, όπως στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης και στο Μουσείο του Λούβρου.
H φλόγα των αγώνων ανάβει όχι ψηλά σε κάποιο επιβλητικό σημείο, αλλά μέσα στη γη, γίνεται υπόγειος τροφοδότης της σκηνής και όσων ακολουθήσουν. Είναι η στιγμή που εμφανίζεται ένας άντρας στη σκηνή. Ενσαρκώνει τον επικό ποιητή Nizami από την Περσία. Κρατά στα χέρια του μια ζυγαριά με δύο κούκλες: Την Leyil και τον Majnun, ένα ζευγάρι αντίστοιχο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, για το Αζερμπαιτζάν –ο Ερικ Κλάπτον φέρεται να έγραψε το περίφημο τραγούδι του Layla επηρεασμένος από αυτό τον μύθο. Ενας γιγαντιαίος ζυγός εμφανίζεται από τον ουρανό και πάνω του χορεύουν ένας άντρας και μια γυναίκα, αυτή σε έναν ασημένιο κύκλο όπως η σελήνη, αυτός σε έναν χρυσό όπως ο ήλιος. Είναι η Leyil και ο Μajnun, χορεύουν ταυτόχρονα αλλά παράλληλα, ποτέ δεν θα συναντηθούν. Κάτω στη σκηνή, ιστορίες από τα πέντε μεγάλα ποιητικά έπη του Nazimi έχουν γίνει εικόνες, σκηνές τρισδιάστατες και περιστρέφονται αργά. Ερωτες, μάχες, στιγμές οικιακής ευτυχίας και αντιπαλότητας, δράκοι, πρίγκιπες και πριγκίπισσες γυρίζουν πάνω στη σκηνή, σε αυτή την περιστρεφόμενη σκηνή που δίνει ζωή στα κείμενα που καθόρισαν πολλές χώρες στην περιοχή.
Και όταν όλα σταματάνε, όταν ο ποιητής πλησιάζει σε μια ροδιά και κόβει τον καρπό της, ένα τεράστιο ρόδι ίπταται πάνω από το στάδιο και σπάει για να γεμίσει τον ουρανό με τους κατακόκκινους σπόρους του. Σύμβολο υγείας, γονιμότητας, έρωτα, σύμβολο του Αζερμπαϊτζάν και των αγώνων. Το ρόδι σπάει από την υπερβολική αγάπη λέει η παράδοση.