«Το Δουβλίνο ΙΙ αναθεωρήθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Η διάταξη που αναφέρει ότι το αίτημα ασύλου πρέπει να εξετάζεται στη χώρα εισόδου, παρέμεινε. Και για να διαφοροποιηθεί, απαιτείται συμφωνία όλων των ηγετών της Ευρώπης. Επιπλέον, ακολουθούν ευρωεκλογές. Και σ' όλα τα κράτη-μέλη σημειώνεται άνοδος της ακροδεξιάς. Γι' αυτό το θεωρώ απίθανο να υπάρξουν αλλαγές»
«Αν η Ελλάδα θέλει να παίξει έναν ηγετικό ρόλο στον ευρωπαϊκό διάλογο, ο οποίος ανοίγει στη διάρκεια της προεδρίας της, κατά προτεραιότητα για το μεταναστευτικό, πρέπει να αποδείξει ότι σέβεται τις διεθνείς υποχρεώσεις της και τις αρχές των δικαιωμάτων του ανθρώπου», λέει η Εύα Κοσσέ, ερευνήτρια της διεθνούς οργάνωσης «Human Rights Watch» για την Ελλάδα.
Αρχίζοντας τη συζήτηση, για τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στο Αιγαίο, η Εύα Κοσσέ εξηγεί ότι δεν γνωρίζει τις ακριβείς συνθήκες της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι, για να προσθέσει ότι «υπάρχουν όμως συγκεκριμένες και επανειλημμένες μαρτυρίες περιστατικών, από αιτούντες άσυλο, τις οποίες εμείς, όπως και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, έχουμε συλλέξει, τεκμηριώσει και καταγράψει».
Αναφέρεται σε επαναπροωθήσεις προς την Τουρκία, που σημειώθηκαν στη θάλασσα του Αιγαίου. Προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι περιέγραψαν την προσπάθειά τους να έρθουν στην Ελλάδα για να ζητήσουν προστασία και να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο.
Ο οργανισμός πραγματοποίησε έρευνα με θέμα τις επαναπροωθήσεις από τη Βουλγαρία προς την Ελλάδα. Ομως, με βάση τις μαρτυρίες, «αρκετοί αιτούντες άσυλο και μετανάστες που συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί τους, μας διαβεβαίωναν ότι αρχικά επαναπροωθήθηκαν από την Ελλάδα και μάλιστα πολλές φορές». Υποστηρίζει ότι με βάση τα συμπεράσματα της έρευνας, επισημαίνεται η ανάγκη μιας ουσιαστικής έρευνας για τις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο.
Η εκπρόσωπος της διεθνούς οργάνωσης τονίζει ότι απαιτείται η σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής από το ελληνικό Κοινοβούλιο, για να εξετάσει αν οι πρακτικές που εφαρμόζει το Λιμενικό και η Αστυνομία αποτελούν τη συνήθη πρακτική φύλαξης των συνόρων.
Συζητώντας για το Δουβλίνο ΙΙ συμφωνεί ότι η χώρα μας επιμερίζεται αδίκως τον μεγάλο όγκο των μεταναστών που κατευθύνονται προς άλλα ευρωπαϊκά κράτη: «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρεί τις υποχρεώσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ορίζονται από τους διεθνείς οργανισμούς».
Στην ερώτηση αν είναι πιθανό ο διάλογος μεταξύ των κρατών-μελών να οδηγήσει σε ευνοϊκές αλλαγές για τον ευρωπαϊκό Νότο, απαντά ξεκάθαρα: «Οχι. Το Δουβλίνο ΙΙ αναθεωρήθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Η διάταξη που αναφέρει ότι το αίτημα ασύλου πρέπει να εξετάζεται στη χώρα εισόδου, παρέμεινε. Και για να διαφοροποιηθεί, απαιτείται συμφωνία όλων των ηγετών της Ευρώπης. Επιπλέον, ακολουθούν ευρωεκλογές. Και σ' όλα τα κράτη-μέλη σημειώνεται άνοδος της ακροδεξιάς. Γι' αυτό το θεωρώ απίθανο να υπάρξουν αλλαγές».
Αναζητώντας λύση, αναφέρεται στο παράδειγμα της Μάλτας. Το μικρό νησί, που δέχεται μεγάλο όγκο μεταναστών και προσφύγων, διαθέτει ένα εξαιρετικό σύστημα ασύλου. Αναγνωρίζει τους πρόσφυγες, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονται αποδεκτοί από άλλες χώρες. Την περασμένη χρονιά έδωσε άσυλο στο 25% των αιτούντων: «Δεν κωλυσιεργεί φυλακίζοντας ή εγκαταλείποντας στο δρόμο αιτούντες άσυλο», καταλήγει.