Είναι από τις ιστορίες που κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι συμβαίνουν δίπλα του, συμβαίνουν όμως. Η ιστορία αυτή, δεν έχει μέσα κανένα πριγκηπόπουλο που τελικά σώζει το κορίτσι. Δυστυχώς, έχει μόνο την κακιά μάγισσα και τους υπηρέτες της.
Το Σεπτέμβριο του 2012 είχε συνταράξει τη Θάσο παίρνοντας πανελλαδικές προεκτάσεις η υπόθεση του φερόμενου βιασμού της 13χρονης Νικολέτας, υπόθεση για την οποία είχαν συλληφθεί επτά άτομα από τους οποίους τελικά καταδικάστηκαν οι τρείς στη δίκη που έγινε στις αρχές του 2013. Η μεγαλύτερη ποινή, οκτώ χρόνια φυλάκιση, δόθηκε στον τρίτο εξ’ αυτών, ο οποίος ήταν και συγγενής του κοριτσιού καθώς ήταν ο άντρας της δεύτερης αδερφής της, από τις συνολικά τρείς της οικογένειας. Και με την ετυμηγορία αυτή, η υπόθεση έκλεισε.
Αυτό που είχε διαρρεύσει όμως από τα ΜΜΕ και την Αστυνομία, ήταν το τραγικό γεγονός ότι τελικά η ίδια η μάνα ήταν αυτή που εξέδιδε τις κόρες της. Μέχρι εκεί όμως. Μετά και το τέλος της δίκης, ξεχάστηκαν όλα. Αυτό που πέρασε στα ψιλά, είναι ότι ήταν η τρίτη φορά που η μικρή Νικολέτα βρέθηκε στο συγκεκριμένο σπίτι στο οποίο διαδραματίστηκε το περιστατικό, και ήταν εκεί με τη θέλησή της. Γιατί λοιπόν μόνο την τρίτη φορά έγινε καταγγελία; Διότι μάλλον κάποιοι δεν πλήρωσαν όσα έπρεπε. Η υπόθεση αυτή δεν ήταν προφανώς μια υπόθεση βιασμού, αλλά εκβιασμού.
Η μικρή Νικολέτα, 13 τότε, στα 16 τώρα, δεν ήταν το αθώο κορίτσι που όλοι νόμιζαν. Αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι, έμειναν έκπληκτοι όταν η μικρή άρχισε να τους μιλά με γλώσσα με την οποία ακόμη κι ο πιο σεμνός θα ντρεπόταν, να τους περιγράφει με άνεση σεξουαλικές πράξεις, και να λέει ότι η μαμά της την συμβούλεψε ακόμη και στο πώς να χρησιμοποιεί την βαζελίνη. Αστυνομικοί στο Τμήμα της Καβάλας, την μετέφεραν πάντα δύο μαζί, από φόβο μήπως κατηγορηθούν για οτιδήποτε. Η πριγκίπισσα, είχε μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, καιρό πριν.
Η υπεύθυνη γι’ αυτό, η μητέρα της, δεν τιμωρήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Δεν αποδείχθηκε λέει στο δικαστήριο ότι εξέδιδε την κόρη της. Σε βάρος της όμως εκκρεμεί μέχρι και αυτή τη στιγμή δικογραφία με την οποία κατηγορείται ότι εξέδιδε και την δεύτερη κόρη της την Γεωργία, την μεσαία, κάτι που δεν έγινε γνωστό τότε. Τα στοιχεία ”φωνάζουν”. Η τρίτη και μεγαλύτερη κόρη, η Δέσποινα, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, μπλεγμένη όπως μάθαμε σε παρόμοιες καταστάσεις όπου υπάρχουν και ναρκωτικά. Η Νικολέτα, είναι η μικρότερη. Ο πατέρας τους, αλκοολικός, πέθανε περίπου ένα χρόνο μετά τη δίκη.
Η αυλή και πίσω η αποθήκη του σπιτιού.
Μετά το πέρας της δίκης, η μικρή Νικολέτα στάλθηκε για λίγους μήνες στην Παιδόπολη, μακριά από αυτό το περιβάλλον και τη μητέρα της. Όλοι νόμιζαν ότι το θέμα τέλειωσε εκεί, και ότι το κορίτσι είχε ξεφύγει. Τίποτα όμως δεν είχε τελειώσει. Μετά από λίγους μήνες, και εν μέσω φασαριών που έκαναν η ίδια και οι αδερφές της για να γυρίσει πίσω, η Εισαγγελία Καβάλας παίρνει μια απόφαση που εκπλήσσει τους πάντες. Αποφασίζει να στείλει την μικρή Νικολέτα πίσω στη Θάσο με τη μητέρα της, πίσω στο περιβάλλον που εξ’ αρχής την μεταμόρφωσε σε τέρας. Η Μαρίνα Φιλιππίδου, πρόεδρος της Παιδόπολης, εκφράζει αμέσως την αντίθεση της, και κάνει αίτηση ώστε το κορίτσι να παραμείνει στο ίδρυμα, λέγοντας ότι δεν τηρήθηκε η σωστή διαδικασία που κατέληξε σ’ αυτή την απόφαση. Η Εισαγγελία όμως, για κάποιο λόγο δεν αλλάζει γνώμη. Το κορίτσι, επιστρέφει πίσω στα Λιμενάρια.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Νικολέτα μένει σε άσχημες συνθήκες, σε ένα σχεδόν άθλιο σπίτι. Η ”οικογένεια” όπως μαθαίνουμε, συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε για να ζει. Στη Θάσο ΌΛΟΙ γνωρίζουν. Και το δράμα δεν τελειώνει εδώ. Στο σπίτι αυτό μαζί με τη Νικολέτα, τη μητέρα της, και τη μεσαία αδερφή της, μένουν και τα δύο ανήλικα αγοράκια της τελευταίας. Δύο αθώες ψυχές 5 και 6 ετών περίπου, που δεν χρωστούν τίποτε να ζουν σε τέτοιο περιβάλλον. Που αν μείνουν εκεί, μόνο ο Θεός ξέρει σε τι θα εξελιχθούν. Γιατί κανένα παιδί δεν μπορεί να μεγαλώσει φυσιολογικά σε ένα περιβάλλον πορνείας, αιμομιξίας, ναρκωτικών. Ποιός έχει την ευθύνη;
Συνάντησα τη Νικολέτα όταν πήγα στη Θάσο για το ρεπορτάζ. Το βλέμμα της ψυχρό, παγωμένο. Μία επαγγελματίας πλέον. Όταν επέστρεψε στη Θάσο δημιούργησε φασαρίες, επιτιθέμενη στα σπίτια των φερόμενων δραστών. Σε μια περίπτωση είχε ανέβει στο μπαλκόνι ενός από αυτούς και πετούσε πράγματα. Πανέξυπνη, ευφυέστατη θα έλεγα, μπορεί να σε κοροϊδέψει αν δεν προσέξεις. Η εξυπνάδα της φαίνεται και στο σχολείο, καθώς απ’ ότι έμαθα μπορεί να γίνει αν θέλει άριστη μαθήτρια, έχει χάσει όμως ήδη δύο χρονιές. Ισχυρίστηκε ότι όλα είναι εντάξει, ότι δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα εκεί. ”Η μητέρα μας, μας φροντίζει”, μου είπε. Ήξερα όμως ότι δεν μιλάω με την πριγκίπισσα, αλλά με αυτό στο οποίο μεταμορφώθηκε. Η μητέρα της θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, και εκείνη, οι αδερφές της, και τα δυο μικρά παιδιά, να χτίζουν το μέλλον τους.
Γι’ αυτά τα δύο μικρά παιδιά κυρίως είναι που πρέπει να κινητοποιηθούν οι πάντες. Όλοι οι αρμόδιοι στο Δήμο Καβάλας και Θάσου. Άμεσα. Τώρα. Σε ελάχιστο διάστημα από την επίσκεψή μου στα Λιμενάρια της Θάσου, η Εισαγγελία Καβάλας έστειλε κλήση στη Νικολέτα, μάλλον για να προχωρήσει σε αφαίρεση της επιμέλειας από τη μητέρα. Εύχομαι, έστω και τώρα, έστω και με καθυστέρηση τριών περίπου χρόνων, να γίνει αυτό που πρέπει γι’ αυτήν. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό.
Μέσα από αυτό το άρθρο, κάνω έκκληση στους αρμόδιους.
Πάρτε από εκεί τα δύο μικρά παιδάκια. Σώστε τα.
Διότι πιστεύω ότι εμείς ορίζουμε το τέλος του παραμυθιού. Και ίσως, ίσως, να έχουμε μια ευκαιρία ακόμη για να δώσουμε ένα καλύτερο τέλος.
Χρήστος Μελίδης
https://offtherecord.net.gr/