Πολυτεχνείο η ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ψωμί και παιδεία

41 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Αυτοί που έκλεισαν το Πολυτεχνείο μοιάζουν τόσο πολύ με αυτούς που το 1973 ήταν απέξω.. υπερασπιζόμενοι τη νομιμότητα. Αυτοί που λίγες ώρες μετά αυτογελοιοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο γιατί δεν μπόρεσαν να επιβάλουν ούτε τις 100 δόσεις είναι οι ίδιοι που χτύπησαν ανελέητα τους φοιτητές αποκαλώντας τους τρομοκράτες.
Είναι οι ίδιοι που απολύουν, που «αξιολογούν», που λεηλατούν τη χώρα μας.
Είναι οι ίδιοι που λένε πως η γενιά του Πολυτεχνείου πουλήθηκε, πως αυτή μας έφερε ως εδώ, γιατί μόνο πετώντας λάσπη θα ξεθωριάσει η μνήμη.
Είναι οι ίδιοι που τρέμουν τη μνήμη.
Γιατί η μνήμη είναι η πιο σπουδαία τιμή στους νεκρούς και τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου.
Γιατί η μνήμη είναι ελευθερία.
Γιατί η ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ψωμί και παιδεία.
Γιατί σήμερα υπερασπιζόμαστε και το ψωμί και την παιδεία και την ελευθερία.. ξανά.