Με την προβολή της αγαπημένης ταινίας όλων των εποχών, σύμφωνα με τον Όρσον Γουέλς, «Τα φώτα της πόλης» ( City
Lights), συνεχίστηκαν το απόγευμα της Κυριακής 14 Σεπτεμβρίου 2014 οι προφεστιβαλικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο του 37ου Φ.Τ.Μ
Δράμας, στην πλατεία της Αγίας Σοφίας.
Το αριστούργημα αυτό του βουβού κινηματογράφου επενδύθηκε μουσικά από τους αυτοσχεδιασμούς του Χρήστου Οικονομίδη στο
πιάνο ενώ το προλόγισε η ηθοποιός Μαίρη Παπά. Λίγα λόγια για την ταινία…
«Τα φώτα της πόλης» γυρισμένα στις ΗΠΑ, το 1928 μετά την εποχή του οικονομικού κραχ, συμπεριλαμβάνουν στοιχεία της τότε
εποχής, με τον θεατή να μπορεί κάλλιστα να βρει κοινά στοιχεία ακόμη και με τη σημερινή περίοδο.
Για το λόγο αυτό η ηθοποιός Μαίρη Παπά αναφερόμενη στην ταινία μεταξύ άλλων υπογράμμισε «Μιλάμε για μία μεγάλη
προσωπικότητα η οποία καθόρισε τα πράγματα στην 7η Τέχνη και όχι μόνο από πλευράς τεχνικής, άλλα και με τον ιδιότυπο Σαρλό,
τον τύπο δηλαδή που δημιούργησε φωτίζοντας και δείχνοντας μας τις σκοτεινές πλευρές, που συνήθως φοβόμαστε. Τις πλευρές του
φτωχού ανθρωπάκου … του μικρού. Παράλληλα όμως, μας ανακουφίζει και μας δείχνει πως δεν πρέπει να φοβόμαστε και
αυτές τις πλευρές του εαυτού μας και να ξέρουμε ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε το ήθος μας σε οποιαδήποτε συνθήκη. Αυτό είναι
και το μήνυμα το οποίο θέλουμε να περάσουμε. Ο Τσάπλιν παρουσιάζει συνθήκες άθλιες -μεγάλωσε άλλωστε σε τέτοιες
συνθήκες- και όμως έκανε αυτή τη μεγάλη πορεία. Βλέπουμε μέσα από την ταινία έναν άνθρωπο ο οποίος διατήρησε το ήθος του και
δίδαξε παράλληλα και ήθος. Είναι σα να μας παίρνει από το χέρι, μαζί με τους φόβους μας και να μας προτείνει ένα δρόμο
ελευθερίας». .jpg)
Σε μία ταινία του βουβού κινηματογράφου όπως είναι «Τα φώτα της πόλης» μέσα από την οποία πηγάζουν και εναλλάσσονται μία
σειρά από ανάμεικτα συναισθήματα, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η μουσική επένδυση. Ο Χρήστος Οικονομίδης με το πιάνο του
απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την εναλλαγή, συνδράμοντας με όπλο τις νότες στην καθήλωση του σινεφίλ κοινού που για μία
ακόμη φορά γέμισε την πλατεία της Αγίας Σοφίας, όχι μόνο με την παρουσία του αλλά και με τα γέλια του καθώς όμως και με τα
δάκρυα του, μαγεμένο και αυτό από την υπόθεση της ασπρόμαυρης ταινίας και από τα ακούσματα που έβγαιναν από τα ασπρόμαυρα
πλήκτρα του Χρήστου Οικονομίδη.
«Εκτός από κινηματογραφική διάνοια ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν και καλός μουσικός…» σημειώνει ο Χρήστος Οικονομίδης και συνεχίζει
λέγοντας «μας δίνει έτσι ένα μουσικό δρόμο πάνω στον οποίο μπορούμε να κινηθούμε. Δε μιλάμε όμως απλά για μία μουσική
επένδυση αλλά για ένα καινούργιο έργο που απλά χρησιμοποίησα τα δύο πιο γνωστά θέματα που είχε και τα έχω επεξεργαστεί,
βγάζοντας μία μουσική φόρμα, ένα ρομάντζο με δραματικές και κωμικές εξάρσεις. Όλο αυτό το πράγμα είναι ένα … «ωραίο
λάθος». Είναι ένας ανθός που βγαίνει μέσα από αστικό περιβάλλον».
Έτσι λοιπόν μέσα σε αυτό το αστικό περιβάλλον ο Σαρλό ερωτεύεται ένα τυφλό κορίτσι που πουλά λουλούδια. Σώζει από
πνιγμό ένα ζάπλουτο Νεοϋορκέζο, που επιχειρεί να αυτοκτονήσει, και μέσω εκείνου προσπαθεί να βοηθήσει οικονομικά την κοπέλα...
Η ταινία κυκλοφόρησε το 1931 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Ένας ανεμοστρόβιλος χιούμορ, σλάπστικ, πάθους, μελοδράματος
και ποιητικών συναισθημάτων, ένα κωμικό ρομάντζο με τη μορφή παντομίμας.