Η οικονομική κρίση αναγκάζει τα Ελληνόπουλα να στραφούν στη θάλασσα - Το δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα του ναυτικού έγινε ελκυστικό λόγω των υψηλών μισθών- Σήμερα, με την ανεργία να φτάνει το 27%, η θάλασσα είναι για πολλούς η μόνη διέξοδος
Εικόνες ασπρόμαυρες. Λιμάνι του Πειραιά. Τα χρόνια μετά τον Μεγάλο Πόλεμο. Η εποχή της ανοικοδόμησης. Οι τσιμινιέρες των πλοίων να καπνίζουν και η μπουρού να σπάει τη σιωπή με τον διαπεραστικό της ήχο. Στην προβλήτα οικογένειες ολόκληρες συγκεντρώνονταν για να πουν το καλό κατευόδιο, να ευχηθούν «καλό ταξίδι» στους άνδρες που μπάρκαραν για ταξίδια μακρινά και επικίνδυνα. Μπορεί να τους έβλεπαν μετά από δύο, ίσως και τρία χρόνια. Η θάλασσα ήταν μια μορφή ξενιτιάς για τη βασανισμένη Ελλάδα. Τα χρήματα όμως σίγουρα για να συντηρηθεί η φαμίλια. Ο Ελληνας είχε πάντοτε τη θάλασσα στο DNA του.
Οι σκληρές και συνάμα τόσο τρυφερές εικόνες των ναυτικών οικογενειών έγιναν μυθιστορήματα και κινηματογραφικές ταινίες. Ο στίχος του Καββαδία «Γιε μου, πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια» έχει σημαδέψει γενιές ολόκληρες. Η φτώχεια έστρεψε πριν από 50 χρόνια τον Ελληνα στη θάλασσα για τα καλά. Τότε έπεσε ο σπόρος για να γιγαντωθεί η ελληνική ναυτιλία και να κυριαρχήσει στον κόσμο. Πολλοί από τους φτωχούς εκείνους ναυτικούς έγιναν αργότερα καραβοκύρηδες.
Με το πέρασμα των χρόνων το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα άρχισε να ανεβαίνει και η νεολαία απομακρύνθηκε από το δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα του ναυτικού. Αν και οι μισθοί ήταν μεγάλοι και οι θαλασσόλυκοι έκαναν περιουσίες, τα Ελληνόπουλα προτίμησαν τις ανέσεις της στεριάς και την οικογενειακή θαλπωρή.
Ωστόσο, ο τροχός γύρισε και πάλι για την Ελλάδα δεκαετίες πίσω. Η οικονομική κρίση γονάτισε τη χώρα και η ανεργία ξεπέρασε το 27%. Δουλειές λιγοστές, προοπτικές επίσης λιγοστές. Το μέλλον γκρίζο, αφυδατώνει τα νιάτα και τα όνειρά τους. Στις κρίσιμες αυτές εποχές το βλέμμα του Ελληνα στράφηκε για μια ακόμη φορά προς τη θάλασσα, την αιώνια αγαπημένη του, τη ζωογόνο δύναμη του έθνους.
Η οικονομική κρίση οδηγεί τα Ελληνόπουλα και πάλι στους ωκεανούς, σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο, σε μια παγκόσμια βιομηχανία όπου η Ελλάδα είναι ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής. Τα δυνατά μυαλά της πατρίδας, μαθητές με αξιώσεις και δυνατότητες, επιλέγουν πλέον να διεκδικήσουν ένα κομμάτι της εθνικής θαλάσσιας κληρονομιάς τους. Επιλέγουν συνειδητά να σπουδάσουν ένα επάγγελμα που, αν μη τι άλλο, τους εξασφαλίζει μια προοπτική, αφού ακόμη και σε περιόδους παγκόσμιας οικονομικής κρίσης «η ναυτιλία αρρωσταίνει αλλά ποτέ δεν πεθαίνει», όπως λένε οι θαλασσινοί.
Οι Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού είναι πλέον στις πρώτες επιλογές των μαθητών και μαθητριών και για τον λόγο αυτό οι βάσεις ανεβαίνουν. Νέοι άνθρωποι, αγόρια και σε μικρότερο βαθμό κορίτσια, με προσόντα και υψηλό μέσο όρο στους βαθμούς τους στο σχολείο ενδιαφέρονται να γίνουν καπετάνιοι και μηχανικοί και να αλλάξουν τη ρότα της ελληνικής ναυτιλίας και της ζωής τους. Οι βάσεις φέτος διαμορφώθηκαν σε υψηλό επίπεδο, κοντά στο 19, καθώς η ζήτηση από τους υποψήφιους σπουδαστές εκτινάχθηκε στα ύψη. Οι εποχές που οι επιτυχόντες στις ναυτικές σχολές περνούσαν με χαμηλούς βαθμούς, αφού τις δήλωναν στο μηχανογραφικό για να πάρουν αναβολή από τον Στρατό, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Ο φοιτητής σε μια Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στο πρώτο μπάρκο, εκπαιδευτικό ταξίδι, 6μηνης διάρκειας, που είναι υποχρεωτικό για να περάσει το έτος, παίρνει μισθό από 880 ευρώ που είναι το ελάχιστο και μπορεί να φτάσει και τα 1.700 ευρώ.
Ο πρωτόμπαρκος αξιωματικός, ο junior officer, όπως αποκαλείται, έχει μισθό 3.700 ευρώ. Σε ηλικία 24 ετών, όπου συνεχίζει να μαζεύει εμπειρίες, παύει να θεωρείται junior και πλησιάζει τα 5.200 ευρώ. Ως ανθυποπλοίαρχος συνεχίζει για τέσσερα χρόνια, για να γίνει υποπλοίαρχος στα 29-30 του. Στη βαθμίδα αυτή ο μισθός κυμαίνεται από 8.500 έως 9.000 ευρώ. Μέχρι τα 36 τους οι περισσότεροι αξιωματικοί έχουν πάρει τον βαθμό του πλοιάρχου και ο μισθός τους σε δεξαμενόπλοιο φτάνει τα 12.500 ευρώ. Περιζήτητοι είναι και οι Ελληνες μηχανικοί, με τους μισθούς και την εξέλιξή τους να είναι παρόμοια με των πλοιάρχων. Ομως εκεί ο junior αξιωματικός, επειδή είναι μόνο ένας σε κάθε πλοίο και αναλαμβάνει αμέσως βάρδιες και περισσότερα καθήκοντα, πληρώνεται κατευθείαν με 5.200 ευρώ.